Fragment rozdziału 4.

"Nie sposób jednym słowem opisać jego samopoczucia. Z jednej strony odczuwał strach, że umknęło mu coś ważnego, że zapomniał o czymś naprawdę istotnym. Tkwił w błędzie, z którego nikt nie raczył go wyprowadzić. Żal? Owszem, lecz kamuflowany gniewem. Jakże podłym byłoby ukrywanie przed nim czegokolwiek, zatajanie informacji tak... istotnych.
Gubił się. Bo była także druga strona. Co jeśli... a jeśli tracił zmysły? Jego trzeźwość umysłu została poddana nielichej próbie, rzucając go w wir nieprawdziwych wizji. Pogrążając profesora, niszcząc go od wewnątrz. Depcząc jego zasady i podsycać wątpliwości. Bo zawsze żył w przeświadczeniu, że rodzina nie jest mu pisana. Nigdy jej nie posiadał i nie zamierzał posiadać. A jeśli ją miał? I jakimś cudem wyparł z pamięci tak drobny szczegół? Bo czy to możliwe? Czy możliwe jest pokochać i zapomnieć od tak?"



Ciut dłuższy, bo i spoźnienie większe. Mam nadzieje do zobaczenia przy okazji pełnej wersji. ;)