Broken. Fragment rozdziału 3.

"Niektórzy patrząc z boku na życie Falkowicza, zwłaszcza męska część widowni, mogli by pomyśleć, że profesor rozbił bank. Wygrał życie, jak to mówi się współcześnie. Własne dziecko poznał w momencie, kiedy ono nie potrzebowało już zmiany pampersa, czy szczegółowej analizy kupki. Nie budził się w nocy do płaczącego niemowlaka, albo jak to zwykle bywa w najlepszym wypadku - nie musiał grzać drugiej połowy łóżka, kiedy jego właściciela konając ze zmęczenia karmiła ich potomka. Nie musiał godzinami, jak wydaje się zawsze każdemu rodzicowi, nosić na swoich rękach rozkrzyczanej córki, która po prostu wystraszyła się potwora ze snu.
Wydawać by się mogło, że trafił w idealny moment, kiedy mała była wystarczająco młoda, by móc go jeszcze pokochać jako prawdziwego ojca. Był nim niewątpliwie. Lecz mimo wszystko żałował tych kilku lat jego nieobecności przy niej. To było kilka lat wyjętych z ich wspólnego życia. Mała rosła tak szybko, że czas wydaje się zaledwie chwilą odkąd spotkali się po raz pierwszy. No i jak każdy ojciec... Żałował, że to nie on nauczył swoją córkę jazdy na rowerze.
Ci bardziej niedojrzali zazdrościli Falkowiczowi jeszcze jednego. Otóż Andrzej mieszkał pod jednym dachem z kobietą, którą nazywał swoją przyjaciółką. Mało tego - miał z nią dziecko. Tym sposobem stał się bogiem dla całej rzeszy mężczyzn, która utknęła w pospolitym układzie, potocznie zwanym przez pokolenie jego Matyldzi "friendzone"."



Opóźnienie spowodowane nawałem obowiązków, które jeszcze się nie skończyły. Ale za to macie spory fragment.
Będzie Adam.
Będzie Kasia. Matylda.
I Aldona.